صفر تا سکو؛روایتی واقعی از زندگی قهرمانان ووشو
شهربانو تنها خواهر متاهل در این جمع سه نفره است. خلوت امید و شهربانو، شوخی‌های غیر‌معمول و خشن آن‌ها با هم، در و دل‌هایشان، نوع زندگیشان و… همه و همه فردیت را در این قهرمان بیش از پیش پررنگ می‌کند و مخاطب در هر صحنه بیشتر و بیشتر آن‌ها را دوست خواهد داشت.
ماد نیوز؛هادی موید – برنده جایزه اول جشنواره سینما حقیقت، مستند صفر تا سکو، این روزها بر پرده نقرهای خوش درخشیده است. صفر تا سکو به کارگردانی سحر مصیبی و تهیه کنندگی مهتاب کرامتی و طهورا ابوالقاسمی، از زمان ساخت تا زمان اکران مورد توجه بسیاری از منتقدین و تماشاگران نکته‌سنج سینما قرار گرفته است. این مستند، داستان زندگی سه خواهر قهرمان را به زبانی ساده و عاری از مبالغه به تصویر کشیده است و شاید همین سادگی است که مستند صفر تا سکو را تبدیل به فیلمی پربازدید در میان تماشاگران کرده. شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان، سه خواهر ووشوکار اهل سمیرم اصفهان هستند که هر سه با تلاش و تحمل مرارت بسیار به شهرت جهانی دست یافته‌اند.
روایت داستان در جامعه‌ای مردسالارانه رخ می‌دهد، آنهم در شهر کوچک سِمیرم که نمادهای مردسالاری پر رنگ‌تر است و شهر رنگ و بوی مذهبی‌تری دارد. واقعیت این است که هر چقدر از کلان شهرها فاصله بگیریم، سلطه مردان بیشتر خواهد شد. در چنین فضای سنتی و با وجود چنین اعتقاداتی، این سه خواهر با انتخاب ورزش ووشو قدم در راه پیشرفت می‌گذارند. زندگی سخت و کارهای فیزیکی دشواری که آن‌ها از بچگی به آن خو گرفته‌اند، زمینه‌ساز موفقیت آن‌ها در این رشته است. در شهری با فضای مذهبی و دینی، در زیر سایه جامعه‌ای مردسالارانه و همراه با مشکلات اقتصادی فراوان، اینکه دست بر زانو بگذاری و تلاش کنی برای موفقیت، همت عالی می‌خواهد و عزمِ جزم.
در این مستندِ جذاب، زندگی خواهران منصوریان در دو بُعد به نمایش گذاشته شده است. صفر تا سکو از یک سو راوی صادقی است بر فقر این قهرمانان. آن‌ها با وجود فقر و تنگدستی و مشکلات مالی عدیده، هیچگاه امیدشان را از دست ندادند و در نهایت با تکیه بر توانایی‌های فردی‌شان، به موفقیت می‌رسند. مسلما این جنبه از زندگی آن‌ها مورد توجه فمنیست‌های افراطی و طرفداران حقوق زنان خواهد بود. از سوی دیگر آن‌ها بانوان ورزشکاری هستند که در چهار‌چوب رسمی قوانین جمهوری اسلامی ایران و با حجاب اسلامی در میادین بین‌المللی رقابت می‌کنند. مسلما این بخش از زندگی آن‌ها نیز مورد توجه سیاستمداران و حاکمیت قرار خواهد گرفت. این پرداخت چند وجهی به زندگی بانوان ووشوکار ریشه در هوشمندی و نکته‌سنجی کارگردان دارد.
شهربانو تنها خواهر متاهل در این جمع سه نفره است. خلوت امید و شهربانو، شوخی‌های غیر‌معمول و خشن آن‌ها با هم، در و دل‌هایشان، نوع زندگیشان و… همه و همه فردیت را در این قهرمان بیش از پیش پررنگ می‌کند و مخاطب در هر صحنه بیشتر و بیشتر آن‌ها را دوست خواهد داشت. آنچه بر جذابیت داستان افزوده است، حریم خصوصی شهربانو و همسرش امید است. فیلمساز با دوربین خود با این زوج دوست داشتنی در تمام لحظات همراه شده است و آن‌ها نیز در کمال سادگی چهره واقعی خود را به عنوان انسان‌های عادی به نمایش گذاشته‌اند. انسان‌هایی بسیار معمولی که مانند همه مردم، می‌خورند، می‌خوابند، دعوا می‌کنند، قهر می‌کنند، آشتی می‌کنند، می‌خندند و گریه می‌کنند و … تمام این سکانس‌ها برای تماشاچی لذت‌بخش و جذاب خواهد بود. واقعیت این است که همسر شهربانو نیز مردی منفعل و تا حدودی روشن‌فکر است که به قول خودش از حق طبیعی‌اش گذشته و اجازه می‌دهد شهربانو در اردوها و مسابقات شرکت کند. او ماه‌های زیادی در سال را تنهاست و اطرافیان به او این تنهایی و نبود همسر را گوشزد می‌کنند اما آنچه برای امید مهم است این است که شهربانو ناراحت نباشد و به ورزش ادامه دهد. در شهرستانی کوچک و با سلطه نگاه مردانه، چنین طرز فکرِ دوست‌داشتنی و همراهی شوهر با زن، قابل‌تحسین است.
یکی از نقاط اوج فیلم بی‌شک سکانس پایانی است. ببینده با قهرمانان ووشو وارد میدان مبارزه می‌شود. در لحظات پایانی مسابقات، تماشاچی استرس دارد، قلبش به تپش می‌افتد و در دل دعا می‌کند خواهران منصوریان پیروز میدان باشند. پس از هر پیروزی صدای تشویق مردم بلند می‌شود، چیزی که در سالن‌های سینمای ایران به ندرت اتفاق می‌افتد. در این فیلم به شدت تماشاچی با سوژه‌ها همراه می‌شود؛ با آن‌ها شاد می‌شود و می‌خندند و از ناراحتی آن‌ها بعض می‌کند. در اینجاست که سوژه‌ها از قهرمانان روی سکو خارج می‌شوند و تبدیل می‌شوند به آدم‌های دوست‌داشتنی داستان.
در هر حال با تمام نقاط مثبت و منفی داستان، این مستند، به جِد ارزش دیدن دارد، آنهم بر روی پرده سینما. چرا که سحر مصیبی، کارگردان این مستند، برای به دست آوردن درآمد گیشه سینما به هر دری نزده است بلکه روند ساده داستانی را در ژانر ورزشی در پیش گرفته و در این مسیر موفق هم بوده است. صفر تا سکو فیلمی صادقانه و به دور از اغراق، متوسط و کلیشه‌ای اما موفق است که شما را لحظه به لحظه با زندگی افتخار‌آفرینان ایران همراه می‌کند.
