بافت تاریخی روستای ابیانه در صورت تایید یونسکو ثبت جهانی می شود

مدیر پایگاه میراث فرهنگی ابیانه گفت:بافت تاریخی ابیانه و ویژگی های فرهنگی و آداب و رسوم مردم این روستا در صورت تایید کارشناسان یونسکو ثبت جهانی خواهد شد.

مجید نوری افزود:سال ۱۳۸۶ کارشناسان یونسکو برای ثبت جهانی بافت تاریخی ابیانه منطقه را ارزیابی کردند اما به دلیل برخی تداخلات در آن زمان این مهم محقق نشد.

به گزارش ماد، وی اظهار کرد:بافت تاریخی ابیانه سال ۱۳۵۴ ثبت ملی شد،گویش مردم این منطقه پهلوی و مربوط به دوران ساسانی است،پوشش زنان این روستا مربوط به دوره صفویه بوده و لباس مردان شبیه لباس بختیاری هاست.

وی اضافه کرد:بافت تاریخی روستای ابیانه پنج هکتار مساحت داشته و دارای ۳۵۰ خانه تاریخی است،خانه های این روستا مربوط به دوره های ساسانی،سلجوقی،صفوی،قاجار و پهلوی است.

مدیر پایگاه میراث فرهنگی ابیانه بیان کرد:سه قلعه و ۱۴ مسجد تاریخی،محله های تاریخی پل،هرده،یوسمون،زیارتگاه و پنجه علی در بافت تاریخی ابیانه قرار دارد.

بافت تاریخی روستای ابیانه در صورت تایید یونسکو ثبت جهانی می شود

نوری گفت:اگر بخواهیم بافت تاریخی روستای ابیانه ثبت جهانی شود باید برخی ساخت و سازهایی که طی سال های اخیر در داخل بافت تاریخی انجام شده به شکل اولیه برگردد.

وی اظهار کرد: اصالت بافت تاریخی ابیانه به در و پنجره چوبی و ساختمان هایی با نمای کاهگل است در حال حاضر تعدادی از خانه ها در و پنجره های قدیمی را با در و پنجره فلزی تعویض کرده اند و باید این نماها به شکل قدیم برگردد تا مورد تایید کارشناسان یونسکو قرار گیرد.

مدیر پایگاه میراث فرهنگی ابیانه بیان کرد:آداب و رسوم و مراسمات مذهبی مردم ابیانه خاص بوده و بازی های محلی ازجمله بازی چوگان خاص این منطقه است.

نوری گفت: در روز تاسوعای حسینی(ع) برنامه جغجغه زنی و نخل برداری انجام می شود و مراسم طلوعیه در روز عاشورا برگزار می شود.

بافت تاریخی روستای ابیانه در صورت تایید یونسکو ثبت جهانی می شود

در مراسم جغجغه زنی هر یک از حاضران به توصیه نوحه‌خوان از روی پله‌های مسجد ۲ جغجغه(چوب) بر می‌دارد و بعد از تشکیل صف‌ها مراسم آغاز می‌شود و صدای چِک‌چک به هم خوردن جغجغه‌های چوبی پس از ترکیب با صدای طبل و سنج و نوحه مداح، آهنگ ارکسترگونه زیبایی را پدید می‌آورد.

جَغجَغه اشیایی کوچک و تراشیده از چوب است که در ابتدای مراسم در اختیار اهالی روستا قرار می‌گیرد و سوگواران حسینی(ع) با به هم کوبیدن ۲ تا از آن، در رثای شهیدان کربلا عزادارای می‌کنند.

این مراسم سنتی بیش از ۴۰۰ سال پیشینه دارد و روز تاسوعای حسینی ساعت ۱۰ صبح در محله یسمون ابیانه آغاز می شود، عزاداران با انجام مراسم جغجغه زنی روستا را دور می زنند و بعد از این مراسم که اوج آن در امامزاده عیسی و یحیای این روستا است، دوباره به همان محله یسمون باز می گردند.

روستای تاریخی ابیانه در ۴۰ کیلومتری شهر نطنز و در دامنه رشته‌های کوه‌های کرکس قرار دارد.