«اثرانگشت» عامل پارکینسون شناسایی شد
پزشکان محقق در یک مطالعه جدید مشخص کردند سلول های مغزی با «توده لوی» یک الگوی بیان خاص ژنتیکی دارند که مشابه اثر انگشت مرتبط با بیماری است.
به گزارش ماد از «مدیکال اکسپرس»، مطالعه جدید دانشمندان در موسسه «فان آندل» اولین نگاه را به درون تغییرات پیچیده مولکولی رخ داده در سلول های مغزی با توده «لوی» فراهم می‌کند.
این سلول ها نشانه‌های آسیب‌شناختی (پاتولوژیک) از بیماری پارکینسون و برخی انواع زوال عقل هستند.
این یافته‌های منتشرشده در نشریه «ارتباطات طبیعت» نشان می دهند که سلول های مغزی با توده لوی یک الگوی بیان ژنتیکی خاص به نمایش می‌گذارند که مشابه اثر انگشت مرتبط با بیماری است.
«اثرانگشت» عامل آسیب‌پذیری سلولی مرتبط با پارکینسون شناسایی شد
«مایکل هندرسون» استادیار موسسه فان آندل (VAI) و مولف اصلی این مطالعه گفت: یافته‌های ما یک نقطه شروع مهم برای شناخت بهتر این مساله است که سلول ها چگونه به توده‌های لوی (Lewy bodies) پاسخ می‌دهند و این حوزه‌ای است که پتانسیل بالایی برای ابداع درمان‌های جدید دارد.
اجسام یا توده‌های لوی، توده‌هایی از پروتئین‌های معیوب و از شکل افتاده هستند که گمان می‌رود عملکرد سالم و طبیعی سلول ها را مختل می‌کنند و به مرگ سلول ها در اختلالات افول عصبی مانند پارکینسون و زوال عقل جسم لوی (دمانس لوی بادی ) کمک می‌کنند. بنابراین از دست دادن این سلول های حیاتی منجر به نشانه‌های بیماری می شود.
«اثرانگشت» عامل آسیب‌پذیری سلولی مرتبط با پارکینسون شناسایی شد
هندرسون و تیم تحقیقاتی او به لطف پیشرفت‌های فناورانه اخیر به خصوص یک روش جدید موسوم به رونوشتگان شناسی فضایی ( spatial transcriptomics) قادر شدند سلول های مغزی با توده لوی را بطور مبسوط و با جزییات با سلول های مغزی بدون توده لوی مقایسه کنند.
الگویی که آنها شناسایی کردند شامل ژن‌هایی می شود که بر بسیاری از فرایندهای حیاتی لازم برای سلامتی مغز از جمله ارتباط سلولی، تنظیم انرژی و التهاب، تاثیر می‌گذارند.
این مطالعه شامل مدل‌های پیشا بالینی و سلول هایی از افراد مبتلا به پارکینسون بود.
هندرسون گفت: یافته های ما از این ایده حمایت می‌کند که سلول های با توده لوی بر سایر سلول ها و فرایندها در مغز تاثیر می گذارند.
وی افزود: ما در آینده و در ادامه کار قصد داریم که مسیرهای مولکولی مختل شده توسط توده‌های لوی را بررسی کنیم تا از این طریق بتوانیم مکانیزم‌های احتمالی محافظتی را شناسایی کنیم
