دانشمندان: یکی از کشورهای بزرگ جهان در حال دو نیم شدن است

یک گروه از ژئوفیزیکدان‌ها در یک مطالعه جدید با بررسی تحولات لایه‌ها و صفحات زیرزمینی در فلات تبت می‌گویند یکی از بزرگترین کشورهای دنیا یعنی هند در حال دو نیم شدن است.

به گزارش ماد از «یونیلاد»، این نظریه اولین بار در کنفرانس اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در ماه دسامبر سال گذشته میلادی مطرح شد. در این مطالعه موضوع شکل گیری هیمالیا بررسی شده است.

هیمالیا یک رشته کوه است که در پنج کشور هند، پاکستان، نپال، چین و بوتان امتداد دارد و به گفته جامعه زمین‌شناسی، رشته کوه هیمالیا و فلات تبت در نتیجه برخورد بین صفحه هند و صفحه اوراسیا که ۵۰ میلیون سال پیش شروع شد، شکل گرفته‌اند. این مطالعه که با تحقیق درباره سطح هلیوم موجود در چشمه‌های تبت آغاز شد، یک نظریه جدید درباره صفحات موجود در زیر این رشته کوه مطرح می کند.
تصویری از مطالعه صفحات زیر هیمالیا
نتایج این مطالعه نشان می دهد سطح هلیوم در جنوب تبت در مقایسه با شمال تبت بالاتر است که حاکی از این است که صفحه تکتونیکی هند در زیر فلات تبت در حال دو نیم شدن است.

این مطالعه سپس با استفاده از موج کوتاه سه‌بعدی (SRF) اقدام به آنالیز صفحه هند کرد. این تکنیک با استفاده از اطلاعات به دست آمده از زمین‌لرزه‌های دورلرزه‌ای (teleseismic) برای تصویربرداری از ساختار زمین و محدوده‌های داخلی آن استفاده می کند.

در یکی از تصاویر به نظر می رسد صفحات (slabs) بالایی و پایینی صفحه هند در حال جدا شدن هستند. این تصویر حاکی است که صفحه هند در حال پایین رفتن در زیر یک لایه دیگر است.
مطالعه گسل‌ها و صفحات لرزه‌ای هند و اوراسیا
این مطالعه می‌گوید «بررسی‌های SRF اعماق زمین را برای بررسی مرزهای لیتوسفر و استنوسفر در منطقه‌ای گسترده‌ از جنوب شرقی تبت نقشه برداری کرده است.
قسمت فوقانی کره زمین(شامل پوسته و گوشته فوقانی) که از مواد سخت تشکیل شده است به نام سنگ کره یا لیتوسفر شناخته می شود. لایه زیرین سنگ کره، سست‌کره یا استنوسفر نام دارد. این قسمت که زیر سنگ کره قرار می گیرد از ضخامتی بین ۸۰ تا ۲۰۰ کیلومتر برخوردار است.

نتایج بررسی‌های دقیق نشان می‌دهد صفحه هند (Indian Plate) به دو تکه تقسیم می شود. مطالعات جاری حاکی است که بخش بالایی مرتفع شده و موجب می شود تبت بالاتر برود و نیمه پایینی نیز به زیر لایه پایینی بیشتر فرو می رود.

«دوو فان هینزبرگن» از دانشگاه اوتریخت (هلند) به «ساینس» گفت: ما نمی دانستیم قاره ها می توانند به این شکل رفتار کنند و این برای علوم زمینی خیلی جنبه بنیادین دارد.

«فابیو کاپیتانیو» متخصص ژئودینامیک (زمین پویایی شناسی) از دانشگاه «موناش» (استرالیا) در این باره گفت: داده‌ها در این زمان محدود هستند و این مطالعه هنوز از سوی محققان دیگر بررسی نشده است.

وی افزود: از این لحاظ این تنها آغاز کار است و این نوعی از کار است که باید در زمینه آن به جلو برویم و ادامه دهیم.